„Teatr dla życia […] to wykorzystanie teatralnych metod pracy oraz możliwości tkwiących w produkcie teatralnym (spektaklu) dla osiągnięcia założonych celów w dziedzinach nieartystycznych, a społecznie istotnych: edukacji, resocjalizacji, rehabilitacji, psycho- i socjoterapii. Drugoplanowość zadań artystycznych nie wyklucza osiągnięcia poziomu wysokiej sztuki (przykład – światowe sukcesy Olsztyńskiej Pantomimy), ale nie stanowi celu głównego. Można by powiedzieć, że w tym przypadku teatr (praca teatralna) najbardziej się odrywa od sztuki i zbliża do życia”. Tak przed laty pisał Lech Śliwonik, ujmując dzięki takiej formule szereg zjawisk z pogranicza teatru oraz rozmaitych form terapii i edukacji. … czytaj więcejJarosław Cymerman – Seks, Szekspir i niepełnosprawność

Lech Śliwonik: To było przed rokiem. Zostałem zaproszony do udziału w konferencji „Edukacja dla teatru a pedagogika teatralna”. Międzynarodowe spotkanie, organizatorzy, których znam i szanuję – poczułem się zaszczycony.  A jednak odmówiłem. W liście (teraz go skracam) wyjaśniłem przyczyny. … czytaj więcejLech Śliwonik – Notatki z najnowszej naszej dekadencji

Najnowszym wydawnictwem Teatroterapi Lubelskiej jest zbiór wierszy prof. Janusza Kirenki zatytułowany “Tropy”. W publikacji obok poezji autora znaleźć można również szereg reprodukcji obrazów jego autorstwa (z cyklu “Maki” i “Impresje nieprzedstawiające”) oraz liczne fotografie twórcy wykonane na przestrzeni jego życia. … czytaj więcejJanusz Kirenko  – “Tropy”

Magdalena Kędzierska, Uniwersytet Śląski … czytaj więcejKto tu jest inny? Dlaczego w teatrze zawodowym aktor jest równy aktorowi upośledzonemu

Edyta Nieduziak, Uniwersytet Wrocławski … czytaj więcejTeatr osób niepełnosprawnych – utopia (z)realizowana