Scenariusz spektaklu powstał w oparciu o historię sensacyjnego życia Isadory Duncan, pełnego burzliwych romansów, artystycznych pasji i miłości do tańca i muzyki, wspaniałych występów i osobistych tragedii.Tę historię grupa niepełnosprawnych
“Ach, country…”: kompozycja choreograficzna line dance, tworzona i inspirowana na podstawie osobistych historii członków zespołu, wykorzystująca kroki i elementy ruchowe tańców countrowych oraz muzykę contra dance. Taniec “Ach, country…” jest
Wystawa fotografii „Isadory poszukiwania…” jest cytatem z architektury antycznej, inspirowanym odwiecznym tematem Grecji, jakiemu hołdowała tez Isadora i wykorzystywała w swoich tańcach– a do czego, w swoim odkrywaniu ruchu i
Moi aktorzy udając się w tą „teatralną podróż po…” będą mieli na walizkach swój naturalny wizerunek (zdjęcie), a z drugiej strony napis, będący równocześnie pytaniem, czy są: (nie) normalni?!, (nie)
Widowisko pantomimiczne, wykorzystujące elementy teatru żywego planu, gestu i teatru lalkowego utrzymane w konwencji comedii dell’arte. Przesłaniem spektaklu jest refleksja nad koniecznością konfrontacji z własnym cierpieniem, które przedstawione jest jako
Na motywach baśni Jana Christiana Andersena. “DZIEWCZYNKA Z ZAPAŁKAMI” Inscenizacja: Maria Pietrusza-Budzyńska (reżyseria, scenografia, kostiumy) Premiera: czerwiec 1997r
Spektakl wykorzystujący elementy teatru tańca, żywego planu, teatru lalkowego i czarnego teatru. To manifest ludzi, dla których miłość była i jest tematem tabu, nawołujący o prawo do miłości pięknej i
Sztuka o dwóch światach: ludzi sprawnych, zimnych bezwzględnie dążących do celu i ludzi niepełnosprawnych: słabszych, zagubionych i zwykle spychanych przez tych drugich, gdzieś na margines życia. “GO…” Spektakl uliczny Inscenizacja
Kompozycja choreograficzna w III częściach (“Idę”, “Labirynt”, “Serz”) odwołująca się do fundamentalnych pytań o sens ludzkiej egzystencji: dokąd idę? w jakim celu? czy idę dobrą drogą? “LABIRYNT” Inscenizacja: Jacek KasprzakObsada:
Spektakl o gniewie świętych, niezadowolonych ze swoich drewnianych wcieleń, winiących swego (s)twórcę o brak talentu. Twórcą tym jest świątkarz-rzeźbiarz ludowy, który przed śmiercią spowiada się wystruganemu przez siebie Chrystusowi ze
