Spowiedź w drewnie

Spek­takl o gniewie świę­tych, niezad­owolonych ze swoich drew­ni­anych wcieleń, winią­cych swego (s)twórcę o brak tal­entu. Twórcą tym jest świątkarz-​rzeźbiarz ludowy, który przed śmier­cią spowiada się wys­tru­ganemu przez siebie Chrys­tu­sowi ze swo­jego (nie)udanego życia…

“SPOWIEDŹ W DREWNIE”

Sce­nar­iusz: Jan Wilkowski
Reży­se­ria: Maria Pietrusza-​Budzyńska i zespół ter­apeutów WTZ
Obsada: uczest­nicy WTZ

Pre­miera: 2000r

Sztuka “Spowiedź w drewnie” inspirowane życiem beskidzkiego rzeźbiarza Jędrzeja Wowory jest tes­ta­mentem reży­ser­skim Jana Wilkowskiego.

Jej bohaterem jest świątkarz, który przed śmier­cią spowiada się wys­tru­ganemu przez siebie Chrys­tu­sowi. Pół­godzinne przed­staw­ie­nie genial­nie pokazuje człowieka i jego dzieło, które obró­ciło się prze­ciw swemu twórcy. Koślawe, nieu­dane lub niedokońc­zone fig­ury świę­tych z wrza­sk­iem doma­gają się kary piekła dla świątkarza, aż Zbaw­iciel musi ich głośno przy­wołać do porządku. W końcu człowiek umiera, przyg­nieciony swym dziełem: spada­ją­cymi z półek rzeźbami. Ale Chrys­tus daje mu roz­grzesze­nie: On też jest niedostru­gany i wie, że samemu stwórcy świat nie do końca się udał. (R. Pawłowski, “Gazeta Wybor­cza” z dnia 25.02.98).

Zain­spirowany gawę­dami Jędrzeja Wowry, beskidzkiego rzeźbiarza ludowego odkry­tego w między­wo­jniu przez Emila Zegadłow­icza, Jan Wilkowski stworzył prze­j­mu­jące studium twór­czego niespełnienia. Oto stary świątkarz Jaśko nie ma dość siły, by dokończyć swe ostat­nie dzieło: Chrys­tusika do przy­drożnej kapliczki. Właśnie ów niedostru­gany Fra­sobliwy stanie się jego spowied­nikiem i obrońcą przed gniewem rozsierd­zonych innych świątków, niezad­owolonych ze swych drew­ni­anych wcieleń, winią­cych swego twórcę o brak tal­entu. Prze­j­mu­jąco brzmi ten pod­szyty ludowym humorem dia­log umier­a­jącego artysty i jego dzieła. ( L. Bardi­jew­ska, “Gazeta Wybor­cza” z dnia 2.01.96)

Jan Wilkowski
“Spowiedź w drewnie”
Reży­se­ria, scenografia i kostiumy: Maria P. Budzyńska
Ruch: Jolanta Grabowska i Leszek Tes
Obrazy Świątków: Dominika Mendel; foto-​Aleq Budzyński
Oprawa muzy­czna i real­iza­cja dźwięku: Piotr Kil­i­ański

Obsada:
Świątkarz: Mar­iusz Mąka
Fra­sobliwy: Nor­bert Góźdź
Święta Genowefa: Agnieszka Zarzy­cka
Matka Boska z Sied­mioma Miecami: Bożena Ufniarz
Święty Zwodz­i­jos: Mar­i­ola Fus
Święty Emil: Ernest Pilipczuk
Święty Sebas­t­ian: Andrzej Sztrumf
Święty Jerzy: Adam Saran
Anioły i inni Święci: aktorzy Teatroter­apii (M. Dziedzic, M. Fus, N. Góźdź, I. Grot , A. Jesionek, E. Korzeniowska, A. Kmieć, M. Kulesza, M. Mąka, D. Mendel, A. Mikusz, E. Pilipczuk , A. Mis­iura, A. Siwko, S. Styżaj , S. Sławacki, A. Strumpf, A. Saran, B. Ufniarz, A. Tar­nasiewicz – Hel­dut, J. Wój­cik, I. Wróblewska, A. Zarzy­cka, A. Ziemba)
Kukaśka: Anna Mikusz

Przy­go­towanie tek­stu: Maryla Lorenc, Leszek Tes, Jolanta Grabowska, Joanna Jabłońska
Przy­go­towanie muzy­czne: Halina Tes
Sufler: Joanna Jabłońska
Kierownik pra­cowni plas­ty­cznej: Iwona Mali­nowska
Pra­cow­nia sto­larska: Zbig­niew Szew­czyk
Pra­cow­nia kraw­iecka: Lila Sokołowska
Qch­nia artysty­czna: Zula Radom­ska
Orga­ni­za­cja tech­niczna sceny: Joanna Jabłońska i uczest­nicy Teatroter­apii
Obsługa spek­taklu: Maria Pietrusza-​Budzyńska, Alek­sander Budzyński, Jolanta Grabowska, Joanna Jabłońska, Grze­gorz Kata, Piotr Kil­i­ański, Maryla Lorenc, Iwona Mali­nowska, Marta Malinowska-​Fabrykiewicz, Irmina Szu­miło, Zula Radom­ska, Leszek Tes

Pre­miera 2013 r.

◄ 1 2